Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

Los libertadores no existen...

"Δεν υπάρχουν ελευθερωτές. Οι λαοί απελευθερώνονται από μόνοι τους" (Ερνέστο Γκεβάρα).
Ας μην περιμένουμε λοιπόν μόνο από τον Χριστόφια και τον Ταλάτ ή τα Ηνωμένα Έθνη και την ΕΕ να επανενώσουν τον τόπο μας. Αυτό είναι δουλειά όλων των Κυπρίων. Αν δεν το θέλουμε πραγματικά, δεν θα πετύχει όπως δεν πέτυχε ούτε την προηγούμενη φορά. Αν πάλι το θέλουμε τότε κανένας δεν μπορεί να μας σταματήσει.

6 σχόλια:

Lexi_penitas είπε...

Φίλε ΛΠ, δεν έχω να προσθέσω ούτε μια λέξη. Αυτό που συμπύκνωσες σε λίγες αράδες είναι η απόλυτη αλήθεια για το Κυπριακό.

Aceras Anthropophorum είπε...

Καλώς ήρτες

Moriarty είπε...

Σωστό ρε φίλε. Πόσο ανοικτοί όμως είναι οι δίοδοι που έχουν οι πολίτες στη διαμόρφωση πολιτικής. Τούτο έν το λέω για να πούμε "Έτα ούλλα τζαμέ, εν μπορούμε να κάμουμε τίποτε". Μήπως όμως η πολιτική είναι διαρθρωμένη έτσι ώστε να αφήνει τον πολίτη έξω. Η μαγκιά μιας κυβέρνησης είναι ακριβώς τούτη. Να οργανώσει κανάλια επικοινωνίας με τους πολίτες έτσι ώστε να ακούει τις επιθυμίες τους. Αν δεν το κάμει βέβαια, ο κόσμος έσιει την ευκαιρία να τους πει "να πας στ'ανάθεμα, ή στη Στράκκα, ό,που σε βολεύκει". Δυστυχώς μπορεί να το κάμει μόνο κάθε 5 χρόνια...

Ανώνυμος είπε...

ΛΠ αγαπώ σε! (με την καλή έννοια).

ΛΠ είπε...

Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σχόλεια και για το καλοσώρισμα. Αυτο που έγραψα το πιστεύω βαθιά. Και το πιστεύουν και άλλοι Κύπριοι.΄Ένα παράδειγμα είναι οι διάφορες μη κερδοσκοπικές οργανώσεις που έχουν μέλη Έλληνες και Τούρκους. Σε κάποιες απο αυτές η συνεργασία είναι αξιοθαύμαστη. Φίλε epidieuma (ατε να σε λαλώ με το καλλιτεχνικο σου) πάντα ήσουν πιο απαισιόδοξος απο μένα. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά έχω δίκιο εγώ.

ΛΠ είπε...

Ευχαριστώ για τα σχόλια και όχι τα σχόλεια.
Και για το καλωσόρισμα και όχι το καλοσώρισμα.
Φαντάσου να μην ήμουν δάσκαλος.